Poniżej przeanalizowano kilka kluczowych różnic między testami wymaganymi przez Underwriters Laboratory dla urządzeń przeciwprzepięciowych (SPD); ANSI/UL 1449 wydanie trzecie i Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (IEC) wymagany test dla SPD, IEC 61643-1.

Wartość znamionowa prądu zwarciowego (SCCR): pojemność prądu, z jaką testowany SPD może wytrzymać na podłączonych zaciskach, bez naruszania w jakikolwiek sposób obudowy.

UL: Testuje cały produkt przy napięciu dwukrotnie wyższym od nominalnego, aby sprawdzić, czy cały produkt jest całkowicie offline. Cały produkt (w stanie dostawy) jest testowany; w tym warystory z tlenków metali (MOV).

IEC: Test sprawdza tylko zaciski i połączenia fizyczne, aby określić, czy są one wystarczająco wytrzymałe, aby poradzić sobie z usterką. MOV są zastępowane miedzianym blokiem, a zalecany przez producenta bezpiecznik jest umieszczany w linii (na zewnątrz urządzenia).

Imax: Zgodnie z normą IEC 61643-1 — Wartość szczytowa prądu przepływającego przez SPD o kształcie fali i wielkości 8/20 zgodnie z sekwencją testu testu obciążenia roboczego klasy II.

UL: Nie uznaje potrzeby testu Imax.

IEC: Test cyklu roboczego służy do przyspieszenia do punktu Imax (określonego przez producenta). Ma to na celu znalezienie „martwych punktów” w projekcie poddawanym impulsowi wysokiego poziomu. Jest to przeprowadzane jako test długości życia lub wytrzymałości. Bezpiecznik musi wytrzymać Imax, a test sprawdza stabilność termiczną SPD (po każdym impulsie cyklu pracy doprowadzającym SPD do maksymalnego ciągłego napięcia pracy MCOV) oraz jego stan fizyczny.

I nominalna: wartość szczytowa prądu przepływającego przez SPD o kształcie fali prądu 8/20.

UL: Test nominalny I jest podobny do testu IEC, jednak wyniki nominalnego I nie odnoszą się do wartości Up (wartość używana na całym świecie do koordynacji elektrycznej). Zamiast tego UL używa wartości nominalnej I do określenia stopnia ochrony przed napięciem (VPR) produktu. Poziomy są ograniczone do maksymalnie 20 kA. SPD pozostaje sprawny po 15 przepięciach.

IEC: Nie ogranicza testowania I do 20 kA, jednak wybrany przez producenta poziom In jest używany do uzyskania wartości Up, wartości uważanej za działanie ochronne SPD. Ta wartość jest używana do koordynacji elektrycznej (oceny przewodów budowlanych, wyposażenia).

Dlatego celem producenta jest próba osiągnięcia najwyższego poziomu Innominal przy najniższych wynikach Up. Wielu producentów decyduje się na testowanie tylko do 20 kA, aby wyglądało na to, że mają niski Up.

Klasa kontra kategoria

UL: Oznaczenie typu UL to oznaczenie lokalizacji różniące się sposobem testowania I nominalnego (w przypadku urządzenia, które zapewnia SCCR, musi być uwzględnione i przetrwać podczas przeprowadzania testu I nominalnego).

IEC: Określa niektóre testy jako klasy I, II lub III. Oznaczenie klasy między I a II ma związek z zastosowanym impulsem – klasa I; test I imp (10×350) oraz klasa II – 8 x 20 μs.

IEC określa niektóre testy jako klasę I, II lub III i można je pomylić z oznaczeniami UL typu I, II, III lub IV. Pewne znaczenie ma zarówno identyfikacja zatwierdzonego miejsca instalacji produktu (UL), jak i zastosowanie bardziej niezawodnego impulsu/przebiegu do tych produktów, które będą instalowane w trudniejszych miejscach (IEC).

Przebiegi: wykres fali impulsowej przedstawiający jej kształt i zmiany amplitudy w czasie.

UL: Rozpoznaje przebieg 8 x 20 μs.

IEC: IEC uwzględnia w swoim teście 2 przebiegi, 8 x 20 μs, który jest używany w testach klasy II do reprezentowania przepięć indukowanych w liniach elektroenergetycznych. Oraz przebieg 10 x 350 μs, który jest używany w testach klasy I, reprezentujących częściowe lub bezpośrednie prądy piorunowe (spowodowane uderzeniami w budynki lub linie energetyczne). IEC wykorzystuje również inne przebiegi typu pierścieniowego do testów w miejscu użytkowania (klasa III).

Wybór odpowiednich ograniczników przepięć jest kluczowym czynnikiem gwarantującym prawidłową ochronę instalacji. Źle zaprojektowany system ochrony odgromowej i przeciwprzepięciowej może prowadzić do przedwczesnego starzenia SPD i potencjalnej awarii urządzeń ochronnych w instalacji, umożliwiając uszkodzenie głównych systemów przed instalacją

Prosurge nie zapewnia zestawu zasad i wskazówek, które mogłyby pomóc w nieprawidłowym zaprojektowaniu systemu ochrony zgodnie z wnioskiem. Jednak stosujemy się do norm ochrony przed przepięciami i przepięciami IEC i UL. Mając to na uwadze, zapewniamy kaskadowy system zgodnie z zasadami standardu, a nie zasadami Prosurge.

W dziedzinie zastosowań przemysłowych standardową praktyką jest instalacja kaskadowego systemu ochrony opartego na kilku skoordynowanych urządzeniach ochronnych zainstalowanych na różnych etapach (LPZ). Zaletą tej strategii jest fakt, że pozwala ona na wysoką wydajność rozładowania w pobliżu wejścia do instalacji, a także niskie napięcie resztkowe (poziom ochrony) przy głównym odbiorniku instalacji wrażliwego sprzętu.

Konstrukcja takiego systemu ochronnego opiera się, między innymi, na ocenie informacji, takich jak istnienie piorunochronu (System ochrony odgromowej) i rodzaju doprowadzanych linii zasilających, wtórnych urządzeń pierwotnych i systemów danych.

Rozwiązania zapewniają jednocześnie ochronę przed przepięciami przejściowymi lub stałymi (TOV) lub obiema z nich (T + P).

Ostateczny wybór produktu zależy od parametrów takich jak: rodzaj instalacji, rodzaj odłączenia sieci (działanie na MCB lub RCD), automatyczne ponowne załączanie, zdolność wyłączania itp.

Zwykle można odnieść się do normy IEC61643 - Niskonapięciowe urządzenia chroniące przed przepięciami - Część 12: Urządzenia chroniące przed przepięciami podłączone do niskonapięciowych systemów dystrybucji energii - Zasady doboru i stosowania

Systemy fotowoltaiczne są bardzo wrażliwe technologicznie, a bezpośrednie uderzenie pioruna zdecydowanie je zniszczy. Istnieje jeszcze inne zagrożenie, ponieważ uderzenie pioruna może spowodować wzrost napięcia w pobliżu systemu energii słonecznej, a te napięcia mogą również zniszczyć system. Falownik jest głównym punktem wymagającym ochrony. Zwykle inwertery będą integrować ochronniki przepięciowe w swoich falownikach. Ponieważ jednak te komponenty rozładowują tylko niewielkie napięcia, w indywidualnych przypadkach należy rozważyć użycie urządzeń przeciwprzepięciowych (SPD).

W przeszłości niektórzy producenci stosowali oceny dżulowe w swoich specyfikacjach. Nie są uznawane za dobry wskaźnik wydajności SPD i nie są uznawane przez żadne standardowe organizacje. Prosurge również nie obsługuje tej specyfikacji.

Specyfikacje czasu reakcji nie są obsługiwane przez żadną organizację normalizacyjną nadzorującą urządzenia ochrony przeciwprzepięciowej. Standardowa specyfikacja testowania SPD dla urządzeń SPD C62.62 wyraźnie wspomina, że ​​nie powinna być stosowana jako specyfikacja.

Amerykański system dystrybucji energii to system TN-CS. Oznacza to, że przewody neutralne i uziemienia są połączone na wejściu serwisowym każdego podsystemu i każdego podsystemu opartego na obiekcie lub oddzielnie. Oznacza to, że tryb ochrony zerowej do ziemi (NG) w wielomodowym urządzeniu SPD zainstalowanym na panelu wejściowym usługi jest w zasadzie zbędny. Poza tym punktem wiązania NG, takim jak w panelach rozdzielczych, potrzeba dodatkowego zabezpieczenia jest bardziej uzasadniona. Oprócz trybu ochrony NG niektóre urządzenia SPD mogą obejmować ochronę od linii do neutralnego (LN) i od linii do linii (LL). W trójfazowym systemie WYE, potrzeba ochrony LL jest wątpliwa, ponieważ zrównoważona ochrona LN zapewnia także miarę ochrony na przewodach LL.
Zmiany w edycji 2002 National Electrical Code® (NEC®) (www.nfpa.org) uniemożliwiły stosowanie SPD w nieuziemionych systemach dystrybucji energii w trójkątach. Za tym dość szerokim stwierdzeniem kryje się intencja, aby nie uruchamiać połączeń SPD, ponieważ dzięki temu te sposoby ochrony stwarzają pseudo podstawy dla systemu swobodnego. Dopuszczalne są jednak tryby zabezpieczenia LL. System delta wysokiej nogi jest uziemionym systemem i jako taki umożliwia stosowanie trybów ochrony LL i LN lub LG.

Instalacja SPD jest często słabo rozumiana. Dobry SPD, nieprawidłowo zainstalowany, może przynieść niewielkie korzyści w rzeczywistych warunkach udarowych. Bardzo duża szybkość zmian, typowa dla przejściowego przepięcia, spowoduje znaczne spadki napięcia na przewodach łączących SPD z panelem lub chronionym sprzętem. Może to oznaczać wyższe od pożądanych napięć, które docierają do sprzętu podczas takiego stanu skokowego. Prosurge sugeruje, że środki przeciwdziałające temu skutkowi obejmują lokalizowanie SPD, aby możliwie jak najkrótsze łączenie długości elektrod skręcało te przewody razem. Używanie kabla AWG o większej średnicy pomaga w pewnym stopniu, ale jest to efekt tylko drugiego rzędu. Ważne jest także zachowanie oddzielnych chronionych i niezabezpieczonych obwodów i przewodów w celu uniknięcia wzajemnego sprzężenia energii przejściowej.

Jest to trudne pytanie i zależy od wielu aspektów, w tym - ekspozycji w terenie, regionalnych poziomów okeraunic i dostaw energii. Statystyczne badanie prawdopodobieństwa uderzenia pioruna ujawnia, że ​​średnia wartość wyładowania wyładowania atmosferycznego mieści się między 30 a 40kA, podczas gdy tylko 10% wyładowań atmosferycznych przekracza 100kA. Biorąc pod uwagę, że uderzenie do podajnika transmisji prawdopodobnie podzieli całkowity prąd odbierany na kilka ścieżek dystrybucji, rzeczywistość prądu udarowego wchodzącego do obiektu może być znacznie mniejsza niż prąd uderzenia pioruna, który go wytrąca.

Norma ANSI/IEEE C62.41.1-2002 ma na celu scharakteryzowanie środowiska elektrycznego w różnych miejscach w obiekcie. Określa lokalizację wejścia do instalacji między środowiskiem B i C, co oznacza, że ​​w takich lokalizacjach mogą wystąpić prądy udarowe do 10 kA 8/20. To powiedziawszy, SPD umieszczone w takich środowiskach są często oceniane powyżej takich poziomów, aby zapewnić odpowiednią oczekiwaną żywotność eksploatacyjną, typowo 100 kA/fazę.

Chociaż często używane są jako osobne terminy w branży udarów, Stany nieustalone i Udary są tym samym zjawiskiem. Stany nieustalone i udary mogą mieć postać prądu, napięcia lub obu i mogą mieć wartości szczytowe przekraczające 10 kA lub 10 kV. Mają one zazwyczaj bardzo krótki czas trwania (zwykle> 10 µs i <1 ms), z przebiegiem o bardzo szybkim wzroście do wartości szczytowej, a następnie opadającym znacznie wolniej. Stany nieustalone i udary mogą być spowodowane zewnętrznymi źródłami, takimi jak wyładowania atmosferyczne lub zwarcie, lub ze źródeł wewnętrznych, takich jak przełączanie styczników, napędy o zmiennej prędkości, przełączanie kondensatorów itp.

Tymczasowe przepięcia (TOV) to oscylacyjne przepięcia międzyfazowe lub międzyfazowe, które mogą trwać od kilku sekund do kilku minut. Źródła TOV obejmują między innymi ponowne zamykanie zwarć, przełączanie obciążenia, zmiany impedancji uziemienia, zwarcia jednofazowe i efekty ferrorezonansu. Ze względu na potencjalnie wysokie napięcie i długi czas trwania, TOV mogą być bardzo szkodliwe dla SPD opartych na MOV. Przedłużony TOV może spowodować trwałe uszkodzenie SPD i uniemożliwić działanie urządzenia. Należy pamiętać, że chociaż UL 1449 (wydanie trzecie) zapewnia, że ​​SPD nie stworzy zagrożenia bezpieczeństwa w takich warunkach, SPD nie są zaprojektowane do ochrony przed TOV.

Bezpośrednie uderzenie oświetleniem jest najpotężniejszym i najtrudniejszym udarem, z którym należy się chronić. Prosurge zaleca, aby właściwe uziemienie i wiązanie instalacji elektrycznej oraz stosowanie odpowiedniej ochrony przeciwprzepięciowej może chronić wrażliwy sprzęt. SPD z wyższym pojedynczym prądem udarowym będzie działał najlepiej w przypadku tego typu zdarzenia, jeśli urządzenie jest prawidłowo zainstalowane, a system uziemienia jest odpowiedni. Maksymalny pojedynczy wytrzymywany prąd udarowy jest zdefiniowany w standardzie IEEE SPD Standard C62.62.

SVR był częścią wcześniejszej wersji UL 1449 Edition i nie jest już stosowany w standardzie UL 1449. SVR został zastąpiony przez VPR.

VPR jest częścią UL 1449 3rd Edition i jest wydajnością mocowania dla SPD. Każdy tryb SPD jest poddawany fali uderzeniowej kombinacji 6kV / 3kA, a zmierzona wartość zacisku jest zaokrąglana w górę do najbliższej wartości na podstawie tabeli 63.1 z UL 1449 3rd Edition.

UL 96A jest standardem dla systemów ochrony odgromowej. Aby budynek spełniał wymagania UL 96A, musi być zainstalowany typ 1 SPD z nominalną wartością prądu rozładowania prądowego 20kA zainstalowanego przy wejściu serwisowym.

Niektóre kluczowe różnice między urządzeniami typu 1 i SPN typu 2 to:

• Zewnętrzne zabezpieczenie nadprądowe. SPD typu 2 może wymagać zewnętrznego zabezpieczenia nadprądowego
  ochrony lub może być objęty SPD. SPD typu 1 na ogół obejmują
  zabezpieczenie nadprądowe w SPD lub inne środki w celu spełnienia wymagań
  normy; w związku z tym SPD typu 1 i SPD typu 2 nie wymagają zewnętrznych
  zabezpieczenia nadprądowe eliminują możliwość nieprawidłowego zainstalowania
  znamionowe (niedopasowane) urządzenie zabezpieczające nadprądowe z SPD.
• Nominalne wartości znamionowe prądu rozładowania. Dostępny nominalny prąd rozładowania (w)
  wartości znamionowe SPD typu 1 wynoszą 10 kA lub 20 kA; mając na uwadze, że SPD typu 2 mogą mieć 3
  kA , 5 kA, 10 kA lub 20 kA Znamionowy prąd rozładowania.
• UL 1283 Filtrowanie EMI/RFI. Niektóre SPD z listy UL 1449 zawierają obwody filtrów
  które zostały ocenione jako UL 1283 (standard dla zakłóceń elektromagnetycznych
  Filtry) filtr. Są one bezpłatnie wymienione na liście UL jako filtr UL 1283 i UL
  1449 SPD. Z definicji i zakresu UL 1283 filtry wymienione na liście UL 1283 są
  oceniane tylko dla zastosowań po stronie obciążenia, a nie dla zastosowań po stronie linii.
  W związku z tym UL nie będzie bezpłatnie umieszczać SPD typu 1 na liście UL 1283
  filtr. Jednak SPD typu 1 może zawierać filtr UL 1283 jako rozpoznany
  Element znajdujący się na liście SPD typu 1, który został w pełni oceniony pod kątem eksploatacji przy torach
  stosowanie. Producenci takich produktów na ogół oferują identyczny SPD jak np
  SPD typu 2 UL 1449 z listą uzupełniającą jako UL 1283
  filtr.
• Kondensatory. Kondensatory stosowane w SPD typu 1 mogą być oceniane pod kątem bezpieczeństwa
  inaczej niż w SPD typu 2. Wszystkie kondensatory w zastosowaniach typu 1 SPD są
  oceniony zgodnie z UL 810 (standard dla kondensatorów). Obejmuje to kondensatory filtrujące
  wymienione powyżej w UL 1283 (standard dla filtrów zakłóceń elektromagnetycznych)
  Aplikacje. Kondensatory w SPD typu 2 są oceniane zgodnie z UL 1414 (standard dla
  kondensatory i tłumiki do urządzeń radiowych i telewizyjnych) i/lub
  UL 1283 (norma dotycząca filtrów zakłóceń elektromagnetycznych).

SPD typu 1 (wymienione) — podłączone na stałe SPD z okablowaniem przeznaczone do
instalacja między uzwojeniem wtórnym transformatora serwisowego a stroną linii głównej
sprzęt serwisowy urządzenie zabezpieczające nadprądowe, a także strona obciążenia głównego
sprzęt serwisowy (tj. Typ 1 można zainstalować w dowolnym miejscu w obrębie dystrybucji
system). SPD typu 1 obejmują SPD typu obudowa licznika watogodzin. Będąc na
stronie linii odłącznika serwisowego, gdzie nie ma urządzeń zabezpieczających przed przetężeniem
chronić SPD, SPD typu 1 muszą być wymienione bez użycia zewnętrznego zabezpieczenia nadprądowego
urządzenie ochronne. Nominalna wartość znamionowa prądu rozładowania dla SPD typu 1 wynosi albo
10kA lub 20kA.

SPD typu 2 (wymienione) — podłączone na stałe SPD z okablowaniem przeznaczone do
instalacja po stronie obciążenia głównego urządzenia serwisowego nadprądowego urządzenia zabezpieczającego.
Te SPD mogą być również instalowane na głównym sprzęcie serwisowym, ale muszą być zainstalowane na
strona obciążenia głównego zabezpieczenia nadprądowego usługi. SPD typu 2 może lub może
nie wymagają zabezpieczenia nadprądowego zgodnie z wykazem NRTL. Jeśli konkretny
wymagane jest zabezpieczenie nadprądowe, plik z wykazem NRTL SPD oraz etykiety/instrukcje
muszą zwrócić uwagę na rozmiar i typ zabezpieczenia nadprądowego. Uwaga: w niektórych
przypadkach zastosowane zabezpieczenie nadprądowe może mieć wpływ na znamionową wartość znamionową rozładowania
SPD. Na przykład SPD może mieć znamionowy prąd rozładowania 10 kA
gdy jest chroniony wyłącznikiem automatycznym 30 A i znamionowym prądem wyładowczym 20 kA
wartości znamionowej, gdy jest chroniony przez inną, ale określoną markę i model zabezpieczenia nadprądowego
urządzenie zabezpieczające. Nominalna wartość znamionowa prądu rozładowania dla SPD typu 2 wynosi 3 kA, 5
kA, 10 kA lub 20 kA.

SPD typu 3 (wymienione) – te SPD nazywane są „SPD punktu wykorzystania”, które mają
być zainstalowany na minimalnej długości przewodu 10 metrów (30 stóp) od instalacji elektrycznej
panelu serwisowego, chyba że są oceniani w SPD typu 2 (to znaczy, że otrzymują Nominal
Znamionowy prąd rozładowania minimum 3 kA). Zazwyczaj są to przepięcia podłączone do przewodu
paski, SPD podłączane bezpośrednio lub SPD typu gniazdowego instalowane na sprzęcie użytkowym
chronione (tj. komputery, kserokopiarki itp.).

Urządzenia SPD typu 1, 2, 3 Component Assembly (Rozpoznawane komponenty) — te urządzenia SPD są
przeznaczone do fabrycznej instalacji w elektrycznym sprzęcie dystrybucyjnym lub do użytku końcowego
sprzęt. Są to SPD z uznanymi komponentami, które zostały ocenione pod kątem użycia w typie 1, 2 lub 3
aplikacje SPD. Takie komponenty SPD muszą przejść wszystkie te same awarie związane z bezpieczeństwem elektrycznym
testy jak wymienione SPD typu 1, 2 lub 3. Podczas gdy te SPD są w 100% zgodne z bezpieczeństwem
z punktu widzenia testów awarii, te SPD z komponentami typu 1, 2 i 3 mają
warunków dopuszczalności, takich jak odsłonięte zaciski lub inna konstrukcja mechaniczna
które wymagają ich zainstalowania lub umieszczenia w wymienionym zespole w celu zapewnienia ochrony
przed narażeniem na części pod napięciem lub inne wymagania. Te rozpoznane typu 1, 2 lub 3
Elementów SPD nie należy mylić z komponentem typu 1449 ANSI/UL 2006-4
Zespoły i dyskretne komponenty SPD typu 5, które wymagają dodatkowych komponentów
(ewentualnie rozłączniki bezpieczeństwa), zaprojektowanie i przetestowanie w celu wykorzystania jako pełne przepięcie
urządzenie ochronne.

Zespół podzespołów typu 4 SPD (Rozpoznany składnik) –– Te elementy
zespoły składają się z jednego lub więcej elementów SPD typu 5 wraz z odłącznikiem
(integralny lub zewnętrzny) lub sposób spełnienia ograniczonych testów prądowych w UL 1449,
Sekcja 39.4. Są to niekompletne zespoły SPD, które zazwyczaj są instalowane w
wymienione produkty końcowego zastosowania, o ile spełnione są wszystkie warunki dopuszczalności. Te typy 4
zespoły komponentów są niekompletne jako SPD, wymagają dalszej oceny i nie są
może być zainstalowany w terenie jako autonomiczny SPD. Często te urządzenia wymagają
dodatkowa ochrona nadprądowa.

SPD typu 5 (Component Recognized) – urządzenia ochrony przeciwprzepięciowej z komponentami dyskretnymi,
takie jak MOV, które można zamontować na płytce drukowanej, połączone przewodami lub
dostarczane w obudowie ze środkami montażowymi i zakończeniami przewodów. Te typy
5 Komponenty SPD są niekompletne jako SPD, wymagają dalszej oceny i nie są
może być instalowany w terenie jako samodzielny SPD. SPD typu 5 to generalnie tzw
komponenty wykorzystywane przy projektowaniu i budowie kompletnych SPD lub innych SPD
zespoły.

Wartość znamionowa prądu zwarciowego SSCR. Przydatność SPD do stosowania w obwodzie prądu przemiennego, który jest w stanie dostarczyć nie więcej niż zadeklarowana symetryczna wartość skuteczna prądu przy zadeklarowanym napięciu w warunkach zwarcia. SCCR to nie to samo co AIC (Amp Interrupting Capacity). SCCR to ilość „dostępnego” prądu, któremu SPD może zostać poddany i bezpiecznie odłączyć od źródła zasilania w warunkach zwarcia. Ilość prądu „przerwana” przez SPD jest zazwyczaj znacznie mniejsza niż „dostępny” prąd.

UL 1449 i National Electric Code (NEC) wymagają oznaczenia SCCR (Short Circuit Current Rating) we wszystkich urządzeniach SPD. Nie jest to ocena wytrzymałości, ale maksymalny dopuszczalny prąd, który SPD może przerwać w przypadku awarii. NEC / UL wymaga, aby SPD był testowany i oznaczany za pomocą SCCR równym lub wyższemu dostępnemu prądowi zwarciowemu w tym punkcie systemu.

Określając specyfikację SPD, prześlij jasną, zwięzłą specyfikację opisującą wymagane parametry i funkcje projektowe. Minimalna specyfikacja powinna obejmować:

• Wskaźnik odporności UL

• Ocena supresji

• Ocena zwarciowa

• Szczytowy prąd udarowy w trybie (LN, LG i NG)

• napięcie i konfiguracja usługi elektrycznej

SPD to urządzenie zaprojektowane do ograniczania energii przepięć do urządzeń elektrycznych. Czyni to poprzez przekierowanie lub ograniczenie prądu udarowego. SPD jest podłączony równolegle do sprzętu, który ma chronić. Gdy napięcie udarowe przekroczy wartość znamionową, zaczyna "zaciskać" i zaczyna przewodzić energię bezpośrednio do systemu uziemienia elektrycznego. SPD ma w tym czasie bardzo niską rezystancję i "skraca" energię do ziemi. Po przejściu fali wzrostowej "otwiera się", więc nie powoduje uruchomienia wyłączników.